Wiosenna runda Drużynowych Mistrzostw Polski w Łowiectwie podwodnym już za nami.

Zwyciężyła drużyna Zimorodki w składzie: Maciej Dobek, Mirosław Pawliszyn, Denys Ignatchenko - 38 845 pkt.

Drugie miejsce zajęła drużyna Hunter Sub 1 w składzie: Krzysztof Cybulski, Krzysztof Mazurek i Marek Ziomek - 20 895.

Trzecie miejsce zajęła drużyna Polska Północna w składzie Bogusław Marczak, Jan Więcławski i Robert Rivera:  - 16 750.

Choć wynik pierwszego miejsca zdecydowanie odbiegł od pozostałych dwóch lokat, to nic nie jest jeszcze przesądzone. Jesienna runda zapowiada się niezwykle emocjonująco, a wszystkie drużyny zapowiedziały walkę do samego końca.

W związku z tym mamy zaszczyt zaprosić wszystkich pasjonatów łowiectwa podwodnego, do wzięcia udziału w finale Spearfishing Cup - 2019.

 

Mistrzostwa, jak zawsze, zorganizuje Stowarzyszenie Spearfishing Poland. Udział w mistrzostwach może wziąć każdy jego Członek, niezależnie od pełnionej na zawodach i poza nimi funkcji oraz osoba niezrzeszona w naszym Stowarzyszeniu.

Drużynowe Mistrzostwa Polski w roku 2019, podobnie jak w ubiegłym, składać się będą z dwóch rund. Wiosennej oraz jesiennej. Podsumowanie punktów z obu imprez wyłoni Drużynę Mistrzów Polski w roku 2019.

W roku obecnym utrzymany zostaje podwyższony do 60 cm wymiar punktowanego szczupaka.

Areną tegorocznych zmagań będą jeziora Lipie oraz Osiek k. Dobiegniewa – pokaż na mapach Google.

12.09 spotykamy się w Pensjonacie Długie nad Jeziorem Lipie.

Życzymy wszystkim taaakiej ryby!

Relację z rundy jesiennej Drużynowych Mistrzostw Polski zacząć należy od podziękowań dla Prezesa. Grzesiu, gdyby nie twoje kilkumiesięczne dręczenie mojej osoby, niniejsza relacja pewnie nigdy by nie powstała :-)!


Rokowania, przed tymi zawodami nie były pomyślne, biorąc pod uwagę wyniki rundy wiosennej. W klasyfikacji drużynowej nasz team HunterSub2 zajmował piąte miejsce, w klasyfikacji indywidualnej było jeszcze gorzej :-(. Aż szkoda wspominać!!!!! Widoki na pudło były mizerne. Na szczęście w sporcie wszystko jest możliwe, a że żołnierz nigdy się nie poddaje i walczy do samego końca - runda jesienna przyniosła nieoczekiwany zwrot akcji.


Wracając jednak do początku, wyprawę na zawody zacząłem od odwiedzenia grobu naszego kolegi, Piotrka Kurowskiego, dla którego terenami łowieckimi były okoliczne jeziora, między innymi Ińsko i Woświn, które jak się później okazało, były areną zmagań łowców biorących udział w tych mistrzostwach. Przyjazd, szybkie zakwaterowanie w ośrodku wypoczynkowym Woświn i już można było wpaść w wir żartów i opowieści łowieckiej braci. Zawsze cieszy widok starych kompanów. Jak zawsze wieczorem odbyła się odprawa, na którą każdy czeka z niecierpliwością, by dowiedzieć się na którym akwenie odbędzie się rywalizacja. W tym roku, ze względu na słabą widoczność jeziora Woświn, padło na Ińsko. Był to dobry znak, bo Ińsko bywa dla mnie łaskawe. Jak się później okazało, tym razem również mnie nie zawiodło.

Zgodnie z przyjętą tradycją, każdy zwycięzca zawodów organizowanych przez Stowarzyszenie Spearfishing Poland powinien napisać artykuł opisujący swój start. Tradycyjnie zatem, choć z niemałym opóźnieniem, przedstawiam Wam mój pierwszy występ w sezonie 2018. A było tej wiosny wyjątkowo gorąco ….

Jak większość z nas, także i ja z niecierpliwością wyczekiwałem pierwszych wiosennych zawodów, rozgrywających się w naszych bardzo nieprzewidywalnych wodach śródlądowych. Choć wróciliśmy już z Danii, przywożąc jako Reprezentacja Polski całkiem przyzwoite trofea, nadszedł czas na nie mniej emocjonujące rozgrywki krajowe. Tegoroczną areną wiosennych zmagań zostały jeziora Lipie oraz Osiek, nieopodal Dobiegniewa.

Będąc w drodze na zawody zastanawiałem się, co zastanę na miejscu? Jechałem bowiem w zupełnie nieznany mi teren. Nigdy w tych jeziorach nie pływałem, ani nie polowałem. Zapowiadało się zatem bardzo ciekawie, ale nim jeszcze dojechałem na miejsce, pogodziłem się już z faktem pełnej porażki. Nieznana woda więc mogę trafić na pustynię. Jedno jednak założenie nie opuściło mnie aż do samego końca zawodów – po świetnej zaprawie w Danii trzeba maksymalnie wykorzystać dobrą formę i najlepiej od razu przestawić się w tryb „bojowy”.